|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
چهار شنبه 22 آذر 1396برچسب:باوه یال ' غلامرضا خان, :: 7:48 :: نويسنده : مهدی
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﻡ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻨﻔﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺧﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﻭ ﺩﺍﻍ ﮔﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺩﻝ ﭘﺪﺭ ﻧﺎﺯﮎ ﻃﺒﻊ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﺮﻭ ﯼ ﭘﺪﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺒﺎﻥ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻫﺎﯼ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﺷﻌﺮ ﭼﮑﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮎ ﻭ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ مناطق کرد نشین ﻋﺰﯾﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ کردی ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻭﺍﯼ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮎ ، ﻣﻮﺭ ، ﻫﻤﺪﻡ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﺎﺑﺪ .
ﻭﻩ ﺑﺎﻭﻩ ﯾﺎﻝ ﺩﯾﻢ ﻭﻩ ﺑﺎﻭﻩ ﯾﺎﻝ ﺩﯾﻢ ﺋﻮ ﺭﻭﮊ ﻭﺍﻭﯾﻼ ﻭﻩ ﺑﺎﻭﻩ ﯾﺎﻝ ﺩﯾﻢ ﺣﺎﻭﺍﺱ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺣﺎﻟﺶ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﻢ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺶ ﺳﯿﺎ ﺯﺧﺎﻝ ﺩﯾﻢ ﺳﺮ ﻗﻮ ﻟﻪ ﯼ ﮐﺎﻭﺍﻥ ﻭﻩ ﺳﯿﺎ ﺗﻢ ﺩﯾﻢ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﮊﻩ ﺧﻢ ﭼﻮﯼ ﭼﻮﮔﺎﻥ ﭼﻢ ﺩﯾﻢ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﮐﻼﺧﯽ ﭘﻮﺵ ﺩﯾﻢ ﮐﭙﻮ ﮐﻢ ﺩﻣﺎﻍ ﺑﻠﺒﻞ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺩﯾﻢ ﮐﭙﻮ ﻭﺍﻭ ﺷﯿﻮﻥ ﮔﺎﻝ ﮔﺮﻣﻪ ﻭﻩ ﭼﻤﺎﻥ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻩ ﺭﻭﯼ ﺗﺮﻣﻪ ﻭﻩ ﻣﻦ ﻭﻩ ﺑﺎﻭﻩ ﯾﺎﻝ ﻋﻬﺪﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﻣﻦ ﺧﻪ ﻡ ﺋﻮ ﺗﻪ ﻡ ﺗﺎ ﺭﻭﮊ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺭﻭﻟﻪ ﯾﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﮑﺎﺭ ﮔﺎﻫﺘﻪ ﯾﻪ ﺟﺎﮔﻪ ﯼ ﮐﻪ ﻝ ﺭﻩ ﻡ ﺷﻮﻥ ﺭﺍﻫﺘﻪ ﺍﺭﺍ ﭼﻮﯼ ﺟﺎﺭﺍﻥ ﺩﯾﺎﺭﺕ ﻧﯿﻪ ﻥ ﻣﻪ ﺭ ﮔﻠﮑﻮ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﻣﻪ ﺯﺍﺭﺕ ﺑﯿﻪ ﻥ ﮐﻪ ﻟﯽ ﮊﻩ ﮐﻼﻥ ﻣﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺰﮔﺎﻧﯽ ﺍﺣﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﻭﻩ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻮﯼ ﻣﺎﻫﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺧﺎﮐﻢ ﺑﺮﮔﻢ ﭘﻼﺳﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﺎﮎ ﭼﺎﮐﻢ ﺭﻭﻟﻪ ﮊﻩ ﻫﺠﺮﺕ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﮔﯿﺎﻧﻢ ﺟﺰ ﺭﻭﺭﻭ ﮔﻮﯾﺎ ﻧﯿﻪ ﺯﻭﺍﻧﻢ ﻣﻪ ﻗﺮﺍﺯ ﻣﻪ ﺭﮔﺖ ﺗﯿﮋ ﺑﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻥ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﺯﻧﮕﺎﻧﯿﻢ ﺳﻪ ﻧﻪ ﻥ ﺷﻮ ﺧﺎﻭﻡ ﺷﻪ ﺭﯾﮏ ﺗﺎﻑ ﺗﯿﮋﺍﻭﻩ ﯾﺎ ﺣﺒﺎﺏ ﻧﻪ ﺭﻭﯼ ﮔﯿﮋ ﮔﺮﺩﺍﻭﻩ ﺷﻮ ﺗﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﮊ ﺗﺎﺭ ﻫﺮﺩﮎ ﺗﺎﺭ ﻭﻩ ﻣﻦ ﺩﻝ ﭼﻮﯼ ﺗﺎﻓﻪ ﯼ ﺁﻭ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻭﻩ ﻣﻦ ﭼﻮﯼ ﺻﯿﺪ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺗﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭﻩ ﻣﻦ ﭼﻮﯼ ﻭﯼ ﻧﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻭ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﮐﺎﺭ ﻭﻩ ﻣﻦ ﮐﺮﺍﺱ ﭼﺎﮎ ﭼﺎﮐﯽ ﯾﺨﻪ ﺩﺭﯾﺎﻣﻪ ﭼﻮﯼ ﺻﯿﺪ ﺯﺧﻤﯽ ﮊﻩ ﮔﻪ ﻝ ﺑﺮﯾﺎﻣﻪ ﻓﺪﺍﯼ ﮔﺎﻻﮔﺎﻝ ﺭﺍﻭ ﭼﯿﺎﻧﺖ ﺑﺎﻡ ﺷﻪ ﻝ ﻭ ﭘﻪ ﻝ ﮐﻔﺘﻪ ﺁﻫﻮﺍﻧﺖ ﺑﺎﻡ ﻓﺪﺍﯼ ﻣﮑﻨﺰﯼ ﺁﺗﺶ ﺑﺎﺭﺕ ﺑﺎﻡ ﺑﺰﻡ ﺑﯽ ﻫﻤﺎﻝ ﺭﻭﮊ ﺷﮑﺎﺭﺕ ﺑﺎﻡ ﻣﮑﻨﺰﯾﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺩﻩ ﺱ ﺣﺴﻦ ﺑﻮ ﭼﺨﻤﺎﺥ ﻧﻮﯾﺮﻋﻠﯽ ﮐﺮﯾﻢ ﭘﺴﻦ ﺑﻮ ﻫﺎﻧﺎﯼ ﻫﺎﻣﺪﻻﻥ ﺯﺍﻣﻢ ﮐﺎﺭﯾﻪ ﻥ ﺍﻻ ﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ ﻧﺎﺩﯾﺎﺭﯾﻪ ﻥ ﺯﺍﻣﻢ ﮐﺎﺭﯾﻪ ﻥ ﮐﺎﺭ ﭼﯿﻪ ﻥ ﮊﻩ ﺩﻩ ﺱ ﻣﻮﯾﻨﺎﯼ ﺳﮑﻪ ﺳﻪ ﻡ ﻧﻤﻪ ﯾﻮ ﭘﻪ ﯾﻮﻩ ﺱ ﺷﻮ ﻭﻩ ﭘﮋﺍﺭﻩ ﺭﻭﮊ ﻭﻩ ﻫﻮﻟﻤﻪ ﭼﻮﯼ ﺳﺮﻩ ﯼ ﺁﺳﯿﺎﻭ ﺩﻭﻣﺎ ﺩﻭﻟﻤﻪ ﻫﻪ ﺭ ﭼﻪ ﻥ ﻣﻪ ﺩﻩ ﺭﻡ ﺩﻻﻟﺖ ﻭﻩ ﺩﻝ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻭﻩ ﺧﻄﺮ ﭼﻮﯼ ﻻﻧﻪ ﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﻋﺎﺟﺰ ﻭﯾﻨﻪ ﻣﺮﺥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻟﻢ ﻣﻼﻥ ﮐﻮﯾﺎﻥ ﻣﻠﻮﻝ ﮊﻩ ﺣﺎﻟﻢ ﻓﻠﮏ ﻭﻩ ﻓﯿﮑﻪ ﯼ ﭘﺎ ﭘﯿﺎﻡ ﮐﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺷﻮ ﮔﺎﺭﻡ ﺷﻮﯾﻤﻪ ﻧﺎﺯﺍﺭﻡ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺧﻢ ﺧﻮﺭﺍﮐﻤﻪ ﺧﻢ ﺧﻼﺗﻤﻪ ﯾﻪ ﺁﺧﺮ ﺳﻼﺕ ﺭﻭﮊ ﻧﻬﺎﺗﻤﻪ ﺑﻮﺭﻥ ﺑﮕﺮﯾﻮﺍﻥ ﻭﻩ ﯼ ﺯﺍﺭﯾﻤﻪ ﻭﻩ ﻭﻩ ﯼ ﮐﻮﺱ ﮐﻔﺘﻪ ﯼ ﺩﯾﺎﺭﯾﻤﻪ ﻭﻩ ﻣﻦ ﻭﯾﻨﻪ ﺳﺮﺳﻮﺯ ﮐﻼﻭﻩ ﮐﻨﻪ ﭘﻪ ﻝ ﻭ ﭘﻮﯾﺖ ﺍﺭ ﭘﺎﯼ ﮔﻮﻻﻭﺍﻥ ﻣﻪ ﻧﻪ ﺩﻭﯾﻪ ﺩﺭﻭﯾﻨﻢ ﮐﻮﺍﻥ ﺗﻪ ﻡ ﮐﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﭘﯿﺮﻩ ﺷﺎﺩﯾﻢ ﺭﻡ ﮐﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﯼ ﺩﺭﺩﻡ ﺷﮑﻪ ﺳﺘﻪ ﺑﺎﻟﻢ ﻣﺪﺍﻡ ﭘﺸﯿﻮﻡ ﺩﺍﺋﻢ ﺣﺎﻟﺤﺎﻟﻢ ﺷﺮﻁ ﺑﻮ ﺑﭙﻮﺷﻢ ﺟﺎﻣﻪ ﻗﻄﺮﺍﻧﯽ ﭼﻮﯼ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻨﻢ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﺷﺮﻁ ﺑﻮ ﺧﻮﺭﺍﮐﻢ ﻭﻩ ﻟﺨﺘﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﻦ ﮐﻢ ﻭﻩ ﻧﺎﺧﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﻡ ﭼﻮﯼ ﺑﯿﺴﺘﻮﯾﻦ ﮐﻢ ﺷﺮﻁ ﺑﻮ ﺍﻧﺪﺍﻣﻢ ﭘﻼﺱ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﻢ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺳﻮ ﻗﻮﻗﻮﯼ ﺑﺎﯾﻪ ﻗﻮﺷﺎﻥ ﮐﻢ ﺗﺎ ﺭﻭﮊ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺳﯿﺎ ﺑﺮﮔﻢ ﺑﻮ ﺍﯼ ﺑﺮﮔﻪ ﮐﻔﻦ ﺭﻭﮊ ﻣﻪ ﺭﮔﻢ ﺑﻮ ﺍﻭ ﺭﻭﮊﻩ ﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﻪ ﺭ ﮐﻪ ﻥ ﻭﻩ ﮔﯿﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﻣﯿﻨﯽ ﮊﻩ ﮔﻮﺷﺖ ﻏﯿﺮ ﻟﻪ ﺳﻮ ﺧﺎﻧﻢ ﺷﻮ ﮔﺎﺭ ﺗﺎ ﻭﻩ ﺭﻭﮊ ﮐﺎﺭﻡ ﺯﺍﺭﯼ ﺑﻮ ﺷﻌﺎﺭﻡ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮ ﺑﻨﻮﺭﻥ ﺧﻠﻘﺎﻥ ﺭﺧﺴﺎﺭﻡ ﺯﺭﺩﻩ ﻥ ﺗﺎ ﺑﺎﭼﺎﻥ ﻏﻼﻡ ، ﺍﺣﻤﺪﺵ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﭼﺎﻭﻡ ﮐﻔﺖ ﺍﻭ ﺯﯾﺪﻣﯿﻨﮕﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﺭﺍﻥ ﺯﯾﺪ ﻫﺮ ﺋﻮ ﺯﯾﺪﻩ ﻟﯿﺶ ﻧﯿﻪ ﻥ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺩﻧﮓ ﺩﻭﺱ ﻧﯿﻪ ﻣﺮﺥ ﺩﻝ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺯﻧﮕﺎﻧﯿﻢ ﺑﯿﻪ ﻥ ﻭﻩ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻩ ﻥ ﺑﯿﻼ ﺑﻤﺮﻡ ﻫﻪ ﺭ ﻭﻩ ﯼ ﺩﺭﺩﻩ ﻭﻩ ﻭﻩ ﯼ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻣﻪ ﮔﻪ ﺭﺩﻩ ﻭﻩ ﺑﯿﻼ ﺑﻤﺮﻡ ﺭﺍﺿﯿﻢ ﻭﻩ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﻣﻪ ﺭﺩﻩ ﻥ ﺑﯿﺘﺮﻩ ﮊﻩ ﺯﻭﯾﺨﺎﻭ ﻫﻮﺭﺩﻩ ﻥ ﻋﺰﺭﺍﺋﯿﻞ ﻭﻩ ﯾﺎﻭﺍﺵ ﮔﯿﺎﻧﻢ ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ ﻭﻩ ﺟﺎﮔﻪ ﯼ ﻣﻪ ﭼﻢ ﮐﻪ ﺱ ﮐﻪ ﺱ ﻣﻮﯾﻨﻪ ﺳﺮﺍﺵ ﺗﺎﺭﯾﮑﻪ ﮔﺬﺭﮔﺎﺵ ﺗﻨﮕﻪ ﻧﻪ ﯾﺎﺭ ﻧﻪ ﺩﯾﺎﺭ ﻧﻪ ﺷﻨﻪ ﯼ ﺩﻧﮕﻪ
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: